الف. به خدا توکل کردید و دیگه درباره اون موضوع کاری نکردید و منتظر نتیجه شدید.

ب. بدون حساب و کتاب کار کردید و از خدا خواستید که نتیجه رو درست کنه.

ج. درباره اون موضوع کامل فکر کردید و برنامه ریزی کردید بعد هم تمام همت خودتون رو بکار بردید و از خدا خواستید که نتیجه رو درست کنه.

شاید بگید فرقی نمی کنه هر کدوم که باشه اگه خدا بخواد درست میشه. مثلا حضرت ابراهیم(ع) رو از اون آتیش عظیم نجات داد.
کسی منکر قدرت خداوند نیست و  یقینا خدا بخواد هر اتفاقی می افته ولی قرار هم نیست که همیشه خداوند متعال خارج از نظام هستی کارای ما را درست کنه؛ اونوقت تنبل ها درجه توکلشون از همه بیشتر میشه.

اگه وظیفمون رو در حد خودمون انجام داده باشیم بعد نتیجه رو به خدا واگذار کنیم اونوقته که توکل معنا داره. تازه اونوقت هم معلوم نیست کار درست بشه، چون شاید صلاحمون نباشه. به هر حال هنر اینه که وقتی همه چیز درسته و طبق برنامه پیش رفته توکل کنیم وگرنه بیشترمون وقتی دستمون از همه جا بریده شده به یاد خدا می افتیم.

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست

راه رو  گر صـد هنـر دارد تـــوکـــل بایدش

                                          حافظ